Potrzebne w drodze

Samochód ciężarowy może prowadzić osoba posiadająca prawo jazdy kategorii:
C1 ► samochody ciężarowe o dopuszczalnej masie całkowitej od 3,5 do 7,5 tony
C ► samochody ciężarowe powyżej 7,5 tony
C + E ► zespół pojazdów - samochód ciężarowy wraz z przyczepą lub naczepą
C1 + E ► zespół pojazdów o masie całkowitej nie przekraczającej 12 t (pojazd ciągnący kat. C1 + przyczepa o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej masy własnej pojazdu ciągnącego).

♦♦♦ Wymagany wiek dla kat. C, C + E, C1, C1 + E to 18 lat.

Prawo jazdy uprawnia do kierowania określonym w nim pojazdem w ruchu międzynarodowym, chyba, że władze danego państwa wymagają, aby kierowca posiadał międzynarodowe prawo jazdy. Na terytorium RP odpowiednim pojazdem może kierować osoba posiadająca ważne prawo jazdy wydane przez: państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederację Szwajcarską lub państwo członkowskie EFTA (Europejskie Porozumienia o Wolnym Handlu - stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym)
► a) państwo będące stroną Konwencji o ruchu drogowym (Wiedeń, 8 listopad 1968)
► b) państwo nie wymienione w pkt 1 - którego wzór prawa jazdy jest zgodny ze wzorem określonym w Konwencji (a)) - okresie 6 miesięcy od daty rozpoczęcia stałego lub czasowego pobytu, nie dłużej jednak niż przez okres ważności prawa jazdy.

Wpis do prawa jazdy dokonywany jest przez ustawowo uprawniony organ, na pisemny wniosek kierowcy - na podstawie przedłożonej kopii:
► świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego uzyskanie kwalifikacji wstępnej albo świadectwa kwalifikacji zawodowej potwierdzającego ukończenie szkolenia okresowego
► orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań lekarskich do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy
► orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy

►►Wpis dokonywany jest w formie wymiany prawa jazdy.
Prawo jazdy w zakresie kategorii, której dotyczy wpis, wydaje się na okres 5 lat, liczony od daty wydania świadectwa kwalifikacji zawodowej, o którym mowa w ustawie z dn. 6 września 2001r. o transporcie drogowym, przy czym termin ten nie może być dłuższy niż okres ważności orzeczenia, o którym mowa w art. 39 j ust.4 lub art. 39 k ust. 3 tej ustawy.

Karta kierowcy wydawana jest uprawnionym kierowcom przez podmiot wydający karty, którym w Polsce jest
► PWPW S.A. (Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych). Karta ta umożliwia identyfikację kierowcy i przypisanie do odpowiedniej osoby danych dotyczących przejazdów rejestrowanych przez moduł tachografu.
► Karta kierowcy wydawana jest na okres 5 lat, ale nie dłużej niż okres ważności prawa jazdy posiadanego przez kierowcę.

Wniosek o wydanie karty, instrukcja do wniosku a także inne szczegółowe informacje, dostępny jest na stronie www.tachograf.pwpw.pl
♦ Do wniosku dołącza się:
► kopię prawa jazdy 2:1
► fotografię kierowcy (rozmiar 3,5x4,5; tło białe; bez nakrycia głowy; bez ciemnych okularów; lewy półprofil lub na wprost; podpisaną na odwrocie imieniem i nazwiskiem)
► dowód wniesienia opłat za kartę (kopia lub oryginał)
♦♦ W przypadku kart kierowcy jedynym uprawnionym do złożenia wniosku oraz wniesienia opłaty za wydane wznowienie lub wymianę karty kierowcy, jest kierowca, a nie np. jego pracodawca. Dopiero po jej uiszczeniu kierowca może otrzymać refundację tego wydatku od swego pracodawcy na podstawie imiennego dowodu uiszczenia tej opłaty (art. 20 ust. 7 ustawy z 29.07.2005 r o systemie tachografów cyfrowych - Dz. u. nr 180, poz. 1494).

Wpis do prawa jazdy potwierdzający uzyskanie świadectwa kwalifikacji zawodowej wymaga również przedłożenia:
► 1. orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań lekarskich do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy
► 2. orzeczenia psychologicznego stwierdzającego brak przeciwwskazań psychologicznych do wykonywania pracy na stanowisku kierowcy.

Kierowca obowiązany jest co 5 lat - począwszy od dnia uzyskania świadectwa kwalifikacji zawodowej (poświadczającego uzyskanie kwalifikacji wstępnej), ukończyć szkolenie okresowe odpowiednio do pojazdu, którym wykonuje przewóz drogowy.
Szkolenie może odbywać się w jednej z form:
► A. kursu okresowego
► B. cyklu zajęć rozłożonych w okresie 5 lat, obejmującego program kursu okresowego.

♦♦ Kierowca obowiązany jest uzyskać kwalifikację wstępną, odpowiednio do pojazdu, którym zamierza wykonywać przewóz drogowy, w zakresie bloków programowych określonych odpowiednio do kategorii prawa jazdy:
► C1, C1+E, C i C+E
► D1, D1+E, D i D+E
♦♦ Kwalifikacja wstępna obejmuje zajęcia teoretyczne i praktyczne oraz testy kwalifikacyjne, przeprowadzanych w formie:
► A. zajęć szkolnych dla uczniów - w szkole, jeżeli w programie nauczania jest przewidziane uzyskanie kwalifikacji kierowcy wykonującego przewóz drogowy, albo
► B. kursu kwalifikacyjnego - w ośrodku szkolenia

do szkolenia można przystąpić po szkoleniu podstawowym ADR; szkolenie dotyczy przewozu drogowego towarów niebezpiecznych klasy 7 – materiały promieniotwórcze – w wymiarze, co najmniej 8 godzin lekcyjnych

do szkolenia można przystąpić po szkoleniu podstawowym ADR; szkolenie dotyczy przewozu drogowego towarów niebezpiecznych klasy 1 – materiały i przedmioty wybuchowe – w wymiarze, co najmniej 8 godzin lekcyjnych

do szkolenia można przystąpić po szkoleniu podstawowym ADR; szkolenie dotyczy przewozu drogowego towarów niebezpiecznych w cysternach – w wymiarze, co najmniej 16 godzin lekcyjnych

szkolenie dotyczy przewozu drogowego towarów niebezpiecznych wszystkich klas w wymiarze, co najmniej 24 godzin lekcyjnych

►► Art. 10.
► 1. Do kierowania pojazdem przewożącym towary niebezpieczne, w stosunku do którego umowa ADR wymaga ukończenia przez jego kierowcę kursu lub kursów dokształcających, jest uprawniona osoba, która:
♦ 1) ukończyła 21 lat;
♦♦ 2) spełnia wymogi określone w odrębnych przepisach w stosunku do kierowców przewożących towary niebezpieczne;
♦♦♦3) posiada zaświadczenie ADR.
► 2. Zaświadczenie ADR otrzymuje po raz pierwszy osoba, która spełnia wymagania określone w ust. 1 pkt 1-2 i która ukończyła z wynikiem pozytywnym kurs dokształcający początkowy.
► 3. Zaświadczenie ADR, o którym mowa w ust. 2, jest wydawane przez jednostkę prowadzącą kurs na okres 5 lat, licząc od dnia złożenia z wynikiem pozytywnym egzaminu, o którym mowa w ust. 5.
► 4. W roku poprzedzającym datę upływu ważności zaświadczenia ADR, o którym mowa w ust. 2, kierujący pojazdem jest obowiązany ukończyć kurs dokształcający doskonalący. Po ukończeniu tego kursu, z wynikiem pozytywnym, jednostka prowadząca kurs przedłuża ważność zaświadczenia ADR albo wydaje nowe zaświadczenie ADR, na okres kolejnych 5 lat.
►5. Kursy dokształcające uznaje się za ukończone z wynikiem pozytywnym, jeżeli osoba w nich uczestnicząca zda egzamin przed trzyosobową komisją egzaminacyjną, zwaną dalej „komisją”, powołaną przez jednostkę prowadzącą kurs.
►6. Zakres egzaminu obejmuje sprawdzenie w szczególności:
♦1) znajomości przepisów krajowych oraz umów międzynarodowych dotyczących przewozu drogowego towarów niebezpiecznych;
♦♦2) wiedzy na temat przyczyn wypadków z towarami niebezpiecznymi, działań zapobiegawczych oraz czynności podejmowanych bezpośrednio po wypadku.
►7. Przewodniczącym komisji jest osoba wyznaczona przez marszałka województwa.

►► Art. 11.
► 1. Koszt kursu dokształcającego, w tym koszt egzaminu, o którym mowa w art. 10 ust. 5, ponosi:
♦1) przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych lub inny podmiot wykonujący takie przewozy - w przypadku uczestnika kursu przez niego zatrudnionego lub, gdy osobiście wykonuje tę działalność;
♦♦2) jednostka wojskowa - w przypadku szkolenia żołnierzy na potrzeby wojska;
♦♦♦3) uczestnik kursu - w innych przypadkach.
► 2. Za przeprowadzenie egzaminu członkom komisji, o której mowa w art. 10 ust. 5, przysługuje wynagrodzenie, którego koszt ponosi podmiot prowadzący kurs dokształcający.
►3. Minister właściwy do spraw transportu, mając na uwadze czas trwania egzaminu, o którym mowa w art. 10 ust. 5, oraz liczbę egzaminowanych osób, określi, w drodze rozporządzenia, wysokość wynagrodzenia członków komisji.

Elementy wyposażenia powinny być wybierane zgodnie z numerem nalepki ostrzegawczej załadowanych towarów (numery nalepek mogą być zidentyfikowane na podstawie dokumentu przewozowego).
►(A) Wyposażenie, które powinno być przewożone w jednostce transportowej, dla każdego z numerów nalepek ostrzegawczych: ♦♦klin do podkładania pod koła, odpowiadający dopuszczalnej masie całkowitej pojazdu i średnicy koła, na każdy pojazd ♦♦dwa stojące znaki ostrzegawcze ♦♦płyn do płukania oczu (nie wymaga się dla numerów nalepek ostrzegawczych 1, 1.4, 1.5, 1.6, 2.1, 2.2 i 2.3) oraz ♦♦♦♦dla każdego członka załogi pojazdu: ♦♦kamizelka ostrzegawcza (np. określona w normie EN 471) ♦♦przenośne urządzenia oświetleniowe (zgodne z przepisami 8.3.4) ♦♦para rękawic ochronnych ♦♦ochrona oczu (np. okulary ochronne)
►(B) Dodatkowe wyposażenie wymagane w przypadku niektórych klas: ♦♦maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, powinna być przewożona w pojeździe w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 2.3 lub 6.1 (np. maska ucieczkowa z pochłaniaczem zespolonym do gazu/pyłu typu A1B1E1K1 lub A2BaE2K2, podobna do określonej w normie EN 141) ♦♦ łopata (wymagane jest tylko w przypadku materiałów stałych i materiałów ciekłych, oznakowanych nalepkami ostrzegawczymi o numerach 3, 4.1, 4.3, 8 i 9 ♦♦osłona otworów kanalizacyjnych (wymagane jest tylko w przypadku materiałów stałych i materiałów ciekłych, oznakowanych nalepkami ostrzegawczymi o numerach 3, 4.1, 4.3, 8 i 9) ♦♦pojemnik do zbierania pozostałości (wymagane jest tylko w przypadku materiałów stałych i materiałów ciekłych, oznakowanych nalepkami ostrzegawczymi o numerach 3, 4.1, 4.3, 8 i 9)

►(a) każda jednostka transportowa powinna być wyposażona w co najmniej jedną gaśnicę przenośną o minimalnej pojemności całkowitej 2 kg proszku gaśniczego dla grup pożarów A, B i C (lub o pojemności równoważnej dla innych odpowiednich środków gaśniczych) właściwego do gaszenia pożaru silnika lub kabiny jednostki transportowej
►(b) wymagane wyposażenie dodatkowe - jednostka transportowa o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 7,5 tony - jedna lub więcej gaśnic przenośnych o minimalnej pojemności całkowitej 12 kg proszku gaśniczego dla grup pożarów A, B i C (lub o pojemności równoważnej dla innych środków gaśniczych), z których co najmniej jedna powinna mieć minimalną pojemność 6 kg
►(c) pojemność gaśnicy (c) wymagana pod (a) może być odjęta od minimalnej pojemności całkowitej gaśnic wymaganej pod (b).
♦♦ Jednostki transportowe przewożące towary niebezpieczne zgodnie z 1.1.3.6 obowiązuje (a).

CMR (List Przewozowy) – dokument przygotowany przez nadawcę i podpisany przez dostawcę jako dowód otrzymania przesyłki dostarczenia jej do odbiorcy.
►Dokument CMR zostanie sporządzony w trzech egzemplarzach, z których jeden (potwierdzenie odbioru) przeznaczony jest dla nadawcy, drugi (dowód nadania) przeznaczony jest dla dostawcy, zaś trzeci otrzymuje odbiorca.
►►Zgodnie z Art. 5 i Art. 6 Konwencji CMR (Genewa, 19 maja 1956 r.), uzupełnioną o Protokół z 1978 r. CMR ma zawierać następujące pozycje: ♦ Pozycja nr 1: Dane osobowe i adres nadawcy; ♦♦ Pozycja nr 2: Dane osobowe i adres dostawcy (zgodne z fakturą); nazwa firmy kupującego; ♦♦♦ Pozycja nr 4: Miejsce/adres odbioru przesyłki, data (preferowana pieczątka miejsca zaparkowania); ♦♦♦♦ Pozycja nr 6: Marka, model, numer podwozia i numer tablic rejestracyjnych samochodu; ♦♦♦♦♦ Pozycja nr 16: Dane osobowe i adres odbiorcy; ♦♦♦♦♦♦Pozycja nr 21: Pole przeznaczone dla firmy przewozowej (data); ♦♦♦♦♦♦♦♦ Pozycja nr 23: Pieczątka firmy przewozowej, tablice rejestracyjne ciężarówki i podpis kierowcy; ♦♦♦♦♦♦♦♦♦ Pozycja nr 24: Data, pieczątka i podpis odbiorcy.

Zgodnie z art. 91 WKC przewóz towarów może odbywać się z zastosowaniem karnetu TIR (tranzyt zewnętrzny), pod warunkiem, że:
► przewóz ten rozpoczął się lub ma zakończyć poza Wspólnotą, lub
► dotyczy przesyłek towarów, które mają być rozładowane na obszarze celnym Wspólnoty i są przewożone razem z towarami przeznaczonymi do rozładunku w krajach trzecich (tzw. częściowy rozładunek), lub
► dotyczy przewozu realizowanego z jednego do drugiego miejsca znajdującego się we Wspólnocie przez terytorium kraju trzeciego.

►►Ponadto (zgodnie z art.163 WKC, przy uwzględnieniu zasad określonych w art. 319 RWKC), karnet TIR może również być wykorzystany w ramach procedury
►tranzytu wewnętrznego, który pozwala na przemieszczanie z jednego do drugiego miejsca znajdującego się na obszarze celnym Wspólnoty, przez terytorium państwa trzeciego, towarów wspólnotowych bez zmiany ich statusu celnego.

►►►Zgodnie z obowiązującymi przepisami karnet TIR nie może zostać wykorzystany do przewozu towarów jedynie w ramach Unii Europejskiej uważanej za jeden obszar celny. Z przepisów konwencji TIR jednoznacznie wynika, iż karnet ten stosuje się do przewozu towarów z urzędu wyjścia do docelowego urzędu z przekroczeniem jednej lub kilku granic. Nie będzie zatem możliwy przewóz za karnetem towarów niewspólnotowych np. z Gdyni do Berlina czy Hamburga do Warszawy.

►Pod osłoną karnetów TIR można przewozić prawie wszystkie towary. Ograniczenia w przewozach dotyczą wyłącznie poniższych grup towarowych:
♦ papierosy (kod towaru: 24.02.10, 24.02.20, 24.03.10),
♦ alkohol (kod towaru: 22.07.10, 22.08). Są to towary całkowicie wykluczone z przewozów pod osłoną karnetów TIR.
♦♦ Piwo, wino oraz tytoń surowy służący do wyrobu papierosów są dozwolone do transportu w ramach procedury TIR.
►Pojazdy
Zgodnie z Konwencją TIR przewozy w ramach procedury TIR można wykonywać wyłącznie uznanymi pojazdami i kontenerami. Każdy pojazd musi posiadać ważne
♦ "Świadectwo uznania pojazdu drogowego", które wydawane jest przez władze celne właściwe dla siedziby firmy. Wzór świadectwa znajduje się w Załączniku 4 do Konwencji TIR.
♦♦ Oznacza to, że dla polskiego przewoźnika świadectwo może być wydane lub przedłużone wyłącznie przez polski urząd celny. Kontenery posiadają tzw. tabliczki uznaniowe. Świadectwo uznania jest dowodem na to, że dany pojazd może być wykorzystany do przewozu w procedurze TIR i że można nałożyć zamknięcia celne w taki sposób, aby nie było możliwości dostania się do środka pojazdu bez pozostawienia widocznych śladów. Ten dokument musi zawsze w oryginale znajdować się w pojeździe wykonującym przewóz pod osłoną karnetu TIR. Wyjątek: świadectwo uznania nie jest wymagane do przewozu towarów ciężkich i przestrzennych, jak również żywych zwierząt. W takim przypadku wykorzystywany jest tzw. karnet otwarty. Jest on opatrzony pieczątką "HEAVY OR BULKY GOODS", która jest przystawiana na takim karnecie w ZMPD, na prośbę posiadacza.

Karnet TIR
►spełnia podwójną rolę: jest dokumentem celnym (forma zgłoszenia celnego) oraz gwarancyjnym. Kwota gwarancyjna każdego karnetu TIR wynosi 60 000 EUR w krajach Unii Europejskiej, w Rosji, Kazachstanie, Mołdawii, Serbii, na Białorusi, Ukrainie oraz 50 000 USD w pozostałych państwach Stronach Konwencji TIR.
►zasadą jest, że jeden karnet można wykorzystać na jedną podróż - na jeden pojazd lub zespół pojazdów (kontener lub zespół kontenerów)
►drukowane są w Genewie i stanowią własność IRU (Międzynarodowej Unii Transportu Drogowego)
►karnet najmniejszy tzn. 4-woletowy wykorzystywany jest do najprostszych transportów: jeden urząd celny wyjściowy, jedna granica i jeden urząd celny docelowy, każda dodatkowa granica celna, a więc kolejne przejściowe urzędy celne i każdy dodatkowy urząd celny wyjściowy lub docelowy wymagają dodatkowej pary woletów
►każdy karnet ma określony nieprzekraczalny termin ważności i wynosi 60 dni od daty wydania karnetu posiadaczowi

Przewóz towarów z zastosowaniem karnetu TIR odbywa się na podstawie przepisów Konwencji celnej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR
►(Konwencja TIR), sporządzonej w Genewie 14 listopada 1975 r. (tekst pierwotny opubl. Dz.U.84.17.76 zał. z 28.03.1984r. oraz
►zmiany opubl. Dz.U.2008.12.75 z 24.01.2008r.). We Wspólnocie Europejskiej Konwencja przyjęta została
►rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2112/78 z dnia 25 lipca 1978 r., które weszło w życie z dniem 20 lipca 1983 r. (Dz.U.WE PL Wyd. Spec. R.02, T.1, s.208-209). ♦♦Szczegółowe uregulowania dotyczące zakresu stosowania procedury TIR na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej zawiera Wspólnotowy Kodeks Celny (WKC) oraz Rozporządzenie Wykonawcze

Eurowiniety obowiązują w pięciu krajach: Belgia, Holandia, Luxemburg, Dania, Szwecja. Lista miejsc, gdzie można kupić eurowinietę:

e-winieta  lub online  www.eurovignettes.eu

mapa dróg objętych opłatą   lista lokalizacji terminali stacjonarnych

Kategorie i stawki opłaty drogowej

HGV Levy - rejestracja w systemie
HGV Levy - podstawowe informacje

mapa dróg           stawki opłat [od 1 wrzesień 2014]

formularz.pdf   formularz.doc

Poniższa tabela przedstawia wszystkie kody alarmowe agregatów Thermo King do naczep i samochodów ciężarowych. Nie wszystkie kody występują w każdym typie agregatu.

Wykaz kodów alarmowych THERMO KING

Poniższy wykaz jest częścią instrukcji dla agregatu Vector 1550 firmy Carrier

Wykaz kodów alarmowych Carrier

Parametry ciśnienia dla ciężarówek oraz autobusów

kategorie zezwoleń

Formularz wniosku o wydanie zezwolenia na przejazd pojazdu nienormatywnego
• kategorii I  pobierz
• kategorii II pobierz
• kategorii III - VI pobierz
• kategorii VII pobierz

Wykaz przejść granicznych właściwych dla przeprowadzania granicznej kontroli sanitarnej - dotyczy przejść na północno-wschodnim i wschodnim odcinku granicy państwowej z Federacją Rosyjską i na granicy z Białorusią

treść porozumienia Polsko - Rosyjskiego w sprawie paliwa